Baldwin

The Baldwin Piano Company is een Amerikaans pianomerk. Het was ooit de grootste in de VS gevestigde fabrikant van toetsinstrumenten en stond bekend onder de slogan “America’s Favorite Piano”. Sinds 2001 is het een dochteronderneming van Gibson Brands, Inc. Het stopte de meeste binnenlandse productie in december 2008 en verplaatste zijn totale productie naar China.

Het bedrijf vindt zijn oorsprong in 1857, toen Dwight Hamilton Baldwin piano, orgel en viool begon te doceren in Cincinnati, Ohio. In 1862 startte Baldwin een pianodealer bij Decker Brothers en in 1866 huurde hij Lucien Wulsin in als klerk. Wulsin werd partner in de dealer, toen bekend als DH Baldwin & Company, in 1873, en onder zijn leiding werd de Baldwin Company tegen de jaren 1890 de grootste pianodealer in het middenwesten van de Verenigde Staten

In 1889–1890 beloofde Baldwin “de beste piano te bouwen die gebouwd kon worden” en richtte vervolgens twee productiebedrijven op: Hamilton Organ, dat tongorgels bouwde, en de Baldwin Piano Company, die piano’s maakte. De eerste piano van het bedrijf, een staande piano, werd in 1891 verkocht. Het bedrijf introduceerde zijn eerste vleugel in 1895.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog beval de US War Production Board de stopzetting van alle Amerikaanse pianoproductie, zodat de fabrieken konden worden gebruikt voor de Amerikaanse oorlogsinspanningen. Baldwin-fabrieken werden gebruikt om vliegtuigonderdelen van multiplex te vervaardigen voor verschillende vliegtuigen, zoals de Aeronca PT-23-trainer en het doodgeboren Curtiss-Wright C-76 Caravan-vrachtvliegtuig. Hoewel het gebruik van houten onderdelen in militaire vliegtuigen geenszins als een doorslaand succes kon worden beschouwd, hielpen de lessen die werden geleerd bij het construeren van multiplex vliegtuigvleugels uiteindelijk bij Baldwin’s ontwikkeling van zijn 21-laags esdoorn pinblock-ontwerp dat werd gebruikt in zijn naoorlogse pianomodellen.

Na het einde van de oorlog hervatte Baldwin de verkoop van piano’s en tegen 1953 had het bedrijf de productiecijfers verdubbeld ten opzichte van het vooroorlogse niveau. In 1946 introduceerde Baldwin zijn eerste elektronische orgel (ontwikkeld in 1941), dat zo succesvol werd dat het bedrijf zijn naam veranderde in Baldwin Piano & Organ Company. In 1961 werd Lucien Wulsin III president. In 1963 had het bedrijf C. Bechstein Pianofortefabrik overgenomen en bleef het eigenaar tot 1986. In 1959 bouwde Baldwin een nieuwe pianofabriek in Conway, Arkansas, oorspronkelijk om staande piano’s te produceren: in 1973 had het bedrijf 1.000.000 staande piano’s gebouwd. In 1961 bouwde Baldwin een nieuwe pianofabriek in Greenwood, Mississippi. Vervolgens werd de productie van staande piano’s verplaatst van Cincinnati, Ohio naar Greenwood.

Het bedrijf probeerde vervolgens te profiteren van de groei van de popmuziek. Na een mislukt bod om Fender Musical Instruments Corporation te kopen, kocht Baldwin in 1965 Burns of London voor $ 380.000, en begon de gitaren te verkopen via de pianowinkels van het bedrijf. Gedurende deze periode ontwikkelde Baldwin-ingenieur Robert C. Scherer de Prismatone-pickup voor nylonsnarige gitaren. Omdat ze niet gewend waren om gitaren op de markt te brengen, konden de Baldwin-winkels niet veel gitaarkopers interesseren, en de verkoop viel tegen. In 1967 kocht Baldwin ook Gretsch-gitaren, die een eigen ervaren gitaarverkoopteam en een distributienetwerk van geautoriseerde verkooppunten hadden. Fender en Gibson bleven echter domineren en de verkoop bereikte niet het verwachte niveau. De gitaaroperatie van Gretsch werd in 1989 terugverkocht aan de familie Gretsch.

De moeilijkheden hielden echter aan doordat demografische veranderingen en buitenlandse concurrentie de verkoop van toetsinstrumenten vertraagden. Het bedrijf reageerde door Wurlitzer over te nemen om het marktaandeel te vergroten en door de productie naar het buitenland te verplaatsen om de productiekosten te verlagen. In 1998 verhuisde het bedrijf het hoofdkantoor van Loveland naar het nabijgelegen Deerfield Township. Gedurende de jaren negentig verbeterden de fortuinen van het bedrijf en in 1998 bouwden de 270 werknemers van het bedrijf in de vestiging in Conway, Arkansas, 2.200 vleugels per jaar. Echter, in 2001, Baldwin werd opnieuw geconfronteerd met moeilijkheden, en opnieuw faillissement aangevraagd, toen het bedrijf werd gekocht door Gibson Guitar Corporation. In 2005 ontsloeg het bedrijf tijdens een herstructurering een aantal werknemers van de fabriek in Trumann, Arkansas.

Als dochteronderneming van Gibson Guitar Corporation heeft het bedrijf instrumenten vervaardigd onder de namen Baldwin, Chickering, Wurlitzer, Hamilton en Howard. Baldwin kocht twee pianofabrieken in China waar ze vleugel- en verticale piano’s maken. Modellen die in de fabriek in Zhongshan, China zijn gebouwd, zijn onder meer de Baldwin Hamilton studiomodellen B243 en B247, de meest populaire schoolpiano’s ooit gebouwd. De veel grotere fabriek in Dongbei bouwt op dit moment geen piano’s. Baldwin-vleugels worden volgens Baldwin-specificaties gebouwd door Parsons Music, China. Alle nieuwe piano’s worden verkocht onder de naam Baldwin en niet Wurlitzer, Hamilton of Chickering.

Baldwin stopte in december 2008 met de productie van nieuwe piano’s in zijn fabriek in Trumann, Arkansas. Ze behielden een kleine staf om op maat gemaakte vleugels te bouwen en om talloze artiestenvleugels af te werken, maar de fabriek in Trumann, AR werd later gesloten en de resterende inventaris werd verwijderd. Sinds 2008 heeft Baldwin geen piano’s meer geproduceerd in de Verenigde Staten.

lees meer…